Riuh rendah sekampung pasal cadangan Dap
untuk membubarkan parti berbentuk perkauman atau keagamaan seperti Pas sudah
sampai kemuncak yang menggoncang keutuhan pakatan pembangkang.
Kesalahan harus terletak di bahu pengerusi
kebangsaan Dap, Karpal Singh yang terkenal dengan keceluparan mulutnya.
Inilah yang menjadi masalah
pemimpin-pemimpin pembangkang yang suka bercakap tanpa menggunakan akal mereka.
Ini ditambah pula dengan sikap mereka yang
cakap tak sama bikin, suka berjanji kepada rakyat tetapi tidak menggotakan apa
dijanjikan.
Sifat hentam keromo pemimpin pembangkang
yang bercakap tanpa berlandaskan fakta menjadi antara kelemahan utama mereka.
Kerana itulah rakyat amat bijak memilih
Barisan Nasional untuk terus menerajui negera oleh kerana ketidakyakinan mereka
terhadap kemampuan pembangkang.
Lihat saja kenyataan anak ketua umum PKR,
Nurul Izzah Anwar yang bercakap mengenai soal keselamatan negara seolah-olah
kapasiti otaknya amat kecil atau mungkin tidak wujud sama sekali.
Mendedahkan rahsia kerajaan sememangnya
kegemaran pembangkang kerana mereka mahu melihat negara ini huru hara dan
dijajah semula oleh kuasa asing.
Nurul yang menyentuh mengenai dakwaan
kehadiran lebih 30 anggota khas atau Special Branch PDRM di kota London
mencerminkan ketidakmatangan beliau sebagai ahli politik.
Malah rasa syoknya untuk mendedahkan kepada
umum mengenai tugasan anggota keselamatan negara mencerminkan bidalan Melayu,
'bapak borek anak rintek'.
Kalau si bapa menyokong kewujudan rejim
Zionis Israel si anak pula menyokong orang Melayu menjadi murtad.
Itulah mentaliti kebanyakan pemimpin parti
pembangkang yang sebenarnya tidak bijak dan lebih pandai cakap kosong dan
beretorik semata-matanya.
Apabila mereka membuka mulut tempayan mereka,
sama ada kata-kata yang dihemburkan adalah dalam bentuk fitnah, tohmahan atau
sesuatu yang tidak langsung masuk akal.
Perbuatan mereka juga menuruti budaya 'otak
letak di lutut' kerana politik yang diamalkan mereka hanya menjurus kepada
kerugian kepada agama, bangsa dan negara.
Pembangkang akan mendedah apa sahaja
termasuk soal keselamatan nasional jika ia boleh meraih keuntungan sokongan
politik dan undi untuk mereka.
Begitu juga yang berlaku sekarang di antara
Pas dan Dap yang sedang bertikam lidah mengenai cakap lepas Karpal yang
tersinggung dek sekutunya itu.
Dulu dalam lewat tahun 1980an Karpal juga
celupar dengan kenyataan 'langkah mayat saya dulu' berhubung cadangan Pas untuk
menubuh Negara Islam dan melaksanakan hukum hudud.
Pepatah Inggeris menyifatkan hubungan
Pas-Dap ini sebagai 'no love lost' kerana sesungguhnya kedua-dua parti
sememangnya membenci antara satu sama lain.
Bukan disebabkan berlainan ideologi politik
kerana itu adalah lumrah dunia politik.
Pas membenci dap sejal azali kerana dap mahu
hapuskan hak-hak bangsa Melayu dan mengeluarkan Malaysia daripada sebuah negara
Islam kepada sistem republik yang berkiblatkan Kristian.
Dap pula membenci Pas kerana perjuangan
untuk menubuhkan Negara Islam dan pelaksanaan hukum syariah bermakna slogan
"Malaysian Malaysia" parti itu akan berkubur dan lenyap.
Maka apabila Pas dan Dap bersetuju
bergabung di bawah panji Pakatan Rakyat di bawah tipu helah Anwar Ibrahim,
penyokong pembangkang terpinga-pinga bagaimana pemimpin Pas yang dilihat agak
cerdik juga boleh tertipu bulat-bulat oleh Sang Anwar.
Kini selepas lima tahun bersama Dap dan PKR
baru Pas sedar dan merasai bahang panas yang membakar dirinya sendiri hasil
perkongsian hidup dengan dua madu!
Elok sajalah Pas keluar dari kerjasama
tripartite yang selama ini menjadi igauan menghantui parti itu.
Sebenarnya itulah saja jalan yang perlu
ditempuh olehnya jika ia mahu menjaga integriti sebagai sebuah parti
berlandaskan perjuangan nilai-nilai Islam.
Bagaimana sebuah parti Islam yang
sepatutnya tinggi status dan martabat kerana ia menjunjung agama Tauhid boleh
tunduk dan berada di bawah tapak kaki sebuah parti yang menyokong fahaman
liberalisme dan budaya LBGT dan satu lagi anti-Islam dan anti-Melayu.
Jawapannya hanya apa pada pemimpin dan
ahli-ahli Pas kerana selain daripada mereka hanya bertindak sebagai pemerhati
atau paling tidak sekadar memberi nasihat.
No comments:
Post a Comment